یک مادر به مرور زمان در پرورش و آرام کردن او ماهر می شود، اما مهارت کنار آمدن و پذیرفتن این چالش های عاطفی به زمان و خودآگاهی بیشتری نیاز دارد بخصوص در مورد مادران جوانی که کودک اول خود را بزرگ می کنند.
دکتر والری راسکین، مؤلف کتاب «چالش های مادران: از گهواره تا آشیانه خالی» می نویسد: «این چالش های عاطفی در مورد همه مادران مشترک است و همین بزرگ ترین دلداری به همه مادرانی است که فکر می کنند در این راه تنها هستند.
با کودکان خود بازی کنید و برخوردی کودکانه
با آن ها داشته باشید به آن ها احترام بگذارید و آداب نیکو را به آنان
آموزش دهید. توجه کودکان بیش تر معطوف کردار بزرگ ترهاست، کودکان، ارزش ها و
باورهای خویش را همان چیزهایی می پندارند که از والدین شان می آموزند.
نکته ی بااهمیت در این موضوع، این است
که والدین باید حضوری مداوم، فعال و منظم در زندگی فرزندان شان داشته باشند؛ چراکه کودکان، ارزش ها را از طریق کنش دوطرفه میان خود و والدین و الگوپذیری از آنان می آموزند؛ کنش متقابلی که نیازمند حضور فیزیکی، عاطفی، عقلانی و روحی والدین در زندگی با کودکان شان است.
