این سنین بهترین سالهایی است که می توان
روح خداپروری کودکان ، یعنی روح و مهارتهای درون شخصیتی انها را پرورش داد و
اگر روح کودک خود را به ایمان سیراب سازید در حقیقت او را به چیزی مسلح
کرده اید که سالها بعد در برابر سختیهای زندگی به کارش خواهدآمد
به طوری که نتیجه ی تحقیقات نشان داده است انسان ها در مواقع بحران به خدای خود روی می آورند . ایمان است که در چنین شرایطی انسانها را سر پا نگه می دارد ، و خود شیوه ای است برای تعبیر رخدادهایی ، که برای ما قابل درک نیستند .
کودکان
با ذهنیتی مختص خودشان متولد میشوند. بعضی از کودکان نسبت به سایرین
لجبازتر هستند. همه کودکان گاهی لجبازی میکنند و این رفتار میتواند علل
گوناگونی داشته باشد. علت لجبازی میتواند ترسهای غیرمنطقی یا مقاومت در
برابر تغییر باشد.
لجبازی کودکان گاهی موجب شرمندگی شما میشود. در چنین مواقعی واکنش والدین خشم و عصبانیت است؛ چرا که احساس میکنند رفتار کودک در تقابل با قدرت و اختیار آنهاست. با این وجود پدرها و مادرها نمیدانند که خشم آنها فقط به آتش لجبازی بیشتر کودک دامن میزند.
شاید برخی مادرها بگویند ما با بچه حرف می زنیم؛ اما این صحبت ها به چه شکل است؟ در حد بیا غذاتو بخور، مراقب باش زمین چیزی نریزی، یه گوشه بشین بازی کن، بیا کارتون مورد علاقه ات رو گذاشتم ببینی و… آیا این مادرها زمانی که با کودک به پارک می روند، با او همبازی می شوند؟ با او نقاشی می کشند؟
چقدر در طول روز در خانه با فرزندشان وقت می گذرانند، بازی می کنند، قصه می خوانند و…؟ پدر و مادر باید رابطه خود و فرزندشان را زیر ذره بین بگذارند و ببینند کدام روش تربیتی شان باعث شده که کودک ترجیح دهد بیشتر وقت خود را با دیگران بگذارند؟
فرزندمان دروغ کوچکی بگوید، عصبانی و برآشفته می شویم. این در حالی است که بچه ها باید دوره های مختلف رشد را طی کنند تا کم کم تفاوت میان واقعیت و رویا را متوجه شوند...
