وقتی کودک می‌بیند که احساسات او را
نمی‌شناسید و درخواست او برای شما مهم نیست سعی می‌کند کاری کند که به او
توجه کنید. اگر بازهم ناموفق بماند کارهای بدتری می‌کند و به عنوان نمونه
بلندتر فریاد می‌زند. باید به کودک بفهمانید که احساس او برای شما خیلی
اهمیت دارد.
اگر به عوض کردن لباس‌های برادر کوچکش توسط شما یا بازی شما با
این رقیب کوچولو حسادت می‌کند باید به او بفهمانید که اگر صبر کند به او
هم در همین زمینه کمک خواهید کرد یا اینکه با او بیشتر بازی خواهید کرد.
اصولا فرزند اول بیشتر از فرزندان دیگر
آسیب می بیند زیرا والدین تجربه ای ندارند و فرزند اول را با آزمون و خطا
تربیت می کنند، اما والدین به صورت مطلق در اختیار فرزند اول هستند و
درواقع فرزند اول مرکز ثقل خانواده محسوب می شود. حالا در نظر بگیرید در
چنین فضایی رقیبی برای فرزند اول، یعنی فرزند دوم به دنیا بیاید.
فرزند اول که تا دیروز بیشترین توجه شامل حال او بود حالا باید محبت و توجه والدین را با خواهر یا برادر جدیدش تقسیم کند. او که تا به حال چنین تجربه هایی نداشته به حسادت با فرزند دوم می پردازد، اما اگر این حسادت به وسیله والدین مدیریت و کنترل نشود باعث تولید خشم در فرزند اول خواهد شد.
